SDHK-nr: 42194

Iohannes Erici presbyter Strengnensis diocesis exponit, quod, cum ipse olim cappellanus cuiusdam domini Nicolai rectoris parrochialis ecclesie in Trosa dicte diocesis esset, et quidam Petrus baltearius laicus etiam dicte diocesis occasione quarundam iniuriarum verbalium hincinde prehabitarum et irrogatarum eundem exponentem assumptis aliis tribus complicibus seu consociis suis cum balistis in certo loco spectavit ipsumque exponentem ibidem venientem cum quadam sagita in brachium vulneravit. Postquam violentia et iniuria dictus exponens eundem laicum coram suo ordinario accusavit. Quod cum ad notitiam dicti laici pervenisset, dictum exponentem publice diffidavit. Cum itaque annus cum dimidio lapsus esset, idem laicus cum quodam alio suo socio animo et intentione eundem exponentem interficiendi, prout in civitate Strengnensi coram fidedignis personis publice professus fuit talibus utens verbis: “Aut ego illum presbyterum portabo mortuum ad Romam aut ipse me portabit”. Et deinde in domum dicti exponentis venit et se in hospitem recipi postulavit. Quem cum prefatus exponens cognovisset inimicitiarumque memor, ne ipsum intromitteret, familie inhibuit et cameram suam, in qua dormire consueverat, intravit. Laicus vero familia resistente violenter curiam dicti presbyteri intravit et quandam famulam gladio percussit et continuo dictum exponentem insequens supradictarum iniuriarum materias replicari et resuscitari cepit. Exponens autem tumultum et planctum mulieris audiens aprehensa lancea cameram exivit et dictum laicum, ut de domo recederet, ferosius monere incepit. Laicus vero huiusmodi monitione contempta contra dictum exponentem se convertit et evaginato gladio dicto exponenti plures ictus dabat; socius vero dicti laici ipsum exponentem, ne se deffenderet, per brachium apprehendit. Ipse vero exponens videns sibi mortis periculum imminere se a manibus illius, per quem tenebatur, eripuit et vim vi reppellendo, cum aliter evadere non poterat, eundem laicum cum lancea in brachio et capite percussit; ceciditque ipse laicus in capite vulneratus. Supervenitque quidam alius de familia cum archo tenso et dictum laicum iacentem cum sagita in brachio vulneravit quattuor vel quinque ictus cum gladio superaddens. Exponens tamen, ne ipse familiaris dictum laicum percuteret, furiosius inhibuit et laicum iacentem a verberibus sua lancea tuebatur. Deinde dictus laicus surgens in domum propinquam abiit et ibidem nocte illa moram traxit. Die vero sequente usque ad civitatem Strengenensem equitans coram pluribus confessus fuit se pluries in itinere de equo cecidisse, ex quibus percussionibus, ut verius creditur, ex casibus et incuria dicti laici ipse laicus tandem mortus fuit; de cuius morte doluit et dolet de presenti. A nonnullis tamen simplicibus etc. asseritur ipsum premissorum occasione homicidii reatum incurrisse et irregularitatis sive inhabilitatis notam contraxisse et propterea in suis ordinibus ministrare non posse. Ad ora igitur talium etc. obstruenda supplicatur etc., quatenus ipsum premissorum occasione nullum homicidii reatum incurrisse nullamque irregularitatis maculam sive inhabilitatis notam contraxisse sed in suis ordinibus libere et licite ministrare posse declarari mandare dignemini in forma. Fiat ut infra. Iohannes episcopus Saonensis regens etc. Videat eam dominus Anthonius de Grassis. Philippus. Comittatur ordinario et, si vocatis vocandis sibi constiterit, quod exponens vim vi reppellendo et se deffendendo aliter fugere seu mortem evadere non valens percusserit, ut prefertur, nec alias, quam ut premittitur, in mortem prefati laici consenserit et de aliis expositis, declaret, ut petitur.