SDHK-nr: 154

formosus Episcopus(5) Servus servorum Dei , reverendissimo & sanctissimo fratri(6) Adalgario Archiepiscopo Hamburgensi(7) salutem & Apostolicam benedictioriem(8) . Arbitramur tuam sanctimoniam, prout injunctum fuerat, ad Apostolicam sedem festinare, quatenus disceptatio , quae inter te & Hermannum Agrippinae Coloniae reverendissimum Archiepiscopum ventilatur de Bremensi Ecclesiae, finem perciperet. Sed eo(9) per vicarios(10) insistente, & quaerimonias(11) multiplicante , cur tuam non exhibuero praesentiam , saltem per defensorem Vicarium, non modicum miramur. In quo suspicari(12) tribuitur summopere, contentionem non odire, qui judicii aequitatem conatur subterfugere. Presertim cum & Moguntiae sanctissimus Archiepiscopus, cui de hac re, ut veritatem inquireret, per confratres & conlimitaneos Episcopos, injunctum fuerat, ad nos scribens significaverit: quatenus venientibus reverendissimis Episcopis ad Frankenford, de hac eadem re diligentissime facta fuerit inquisitio omnesque dioecesani ejusdem Coloniensis Episcopi: Franco videlicet Tungrensis, Vodebaldus Trajectensis , Wolselmus Mimigardeverdensis(13) , Drugo(14) Mindensis(l5) , Egelmarus(l6) Osnabrugensis, sub testificationis praetextu, testificati sunt, usque ad te nullum Bremensis Ecclesiae Praesulem modum subjectionis Coloniensi antistiti contempsisse, sed semper praedecessores (17, 18) tuos(19) , qui eidem Bremensi Ecclesiae praefuerunt , a temporibus suae Christianitatis, sedi Coloniensi fuisse subjectos. Verum, quia tantorum virorum testimonium frustrari non expedit, & ad statutum veniendi tempus festinare, vel delegare legatum distulisti, tanti temporis querimoniam ac Legatorum constantem instantiam nihili perpendere inhumanum videbatur. Quapropter arctati, hinc ne Coloniensis Ecclesia justitiam perderet, inde, ne Hamburgensis Ecclesia (quae ad Gentium vocationem instituta fuerat) subsidio destituta deficeret; dispensative censuimus, quatenus, quoad usque divina suffragante(20) gratia praefata(21) Hamburgensis Ecclesia in tantum dilatetur, ut Episcopia(22) instituere valeat, jam memoratam Ecclesiam Bremensem in subsidium habeat, & quoties in magnis & praenecessariis canonicis negotiis oportuerit, non subjectione aliqua, sed affectu fraternae charitatis, Hamburgensis Ecclesiae Archiepiscopus, (qui ejusdem Bremensis Ecclesiae regimen obtinet) per se, aut Vicarium, suam vicem gerentem in adjutorium Coloniensis Archiepiscopi invitatus accedat. Dilatata autem Hamburgensi Ecclesia, largitore omnium bonorum adminiculante, & fundatis Episcopiis, saepe memorata Coloniae sedes Bremensem recipiat Ecclesiam. Inhumanum enim(23) est inter seculares, aliena jura pervadere, quantomagis sanctissimorum Episcoporum(24) statutos a patribus transgredi terminos, & eos litigare, qui pacis debent subditis exempla praebere. Haec autem ad hoc decreta est dispensatio, ut pax vigeat, cesset contentio & justitiae rigorem misericordiae compressio temperet; scientes, sine pacis bono nullum Deo munus fore acceptabile. Nulli igitur omnino hominum &c.