SDHK No: 231

Archiepiscopo Londensi, Petrus Abbas S. Remigij.Gratias diuinae agimus gratiae de bono odore gratissimae famae vestrae; cuius tam copiosa redundat affluentia, vt caelos ascendat, & terras etiam finitimas suauiter respergat. Larga Dei manus de oleo caelestis promptuarij mensuram bonam, & confertam, & cogitatam, & supereffluentem dedit in sinum, immo in caput vestrum. De hoc itaque oleo & lampas propriae conscientiae decenter ornatur, & lucernae totius prouinciae vestrae sufficienter suffunduntur. Scio & pro certo habeo, quod nisi fundamentum subesset bonae conscientiae, non sic dilataretur, & continuaretur vapor tam lucidae & praeclarae famae. Germen antiquum predecessoris vestri non sub vna nocte aruit, sicut cucurbita Jonae. requieuit spiritus Heliae super Eliseum, vtique Esquilij super Absolonem. Rigauit quod ipse plantauit: nec sufficit rigare, nisi adieceritis & noua plantare. Deus itaque incrementum dabit. nec erit vtriusque vestrum labor inanis, vbi superaddit gratiam manus superni remuneratoris. Nunquam enim Deus fraudat operarium suum digna mercede. Vtique & pie iuuat laborantem, & iuste remunerat operatorem. Vnde & suum est opus nihilominus & suum munus. Nequaquam igitur mentitur opus oliuae, vbi cooperatur donum gratiae. Non cesset itaque operatio, vbi restat certissima remuneratio. Denique, pater amantissime, carbones viuos & consolatorios instantissime animo vestro suggerat, non solum spes futurorum, sed etiam ipsa praelibatio, qua iam nunc memoria vestri traditur & commendatur orationibus fidelium & sanctorum virorum. Interim ne miramini, quod ego ignotus & terra remotus iam secundo scribo vobis. Habetis amicos juxta vos & notos, Fulconem quondam monachum nostrum nunc Episcopum, qui multis persuasionibus pulsat me, & compellit vobis scribere. Praesentium quoque lator, qui vos vsque ad angelos Dei extollit.